Στωϊκός

See also: στωικός

Ancient Greek

Alternative forms

• Στοῐ̈κός (Stoïkós)

Etymology

From στωῐ̈κός (stōïkós, “of a colonnade or porch”), from *στωᾱ́ (*stōā́), στῳά (stōiá), spelling of στοᾱ́ (stoā́) +‎ -ῐκός (-ikós). From the place, a στοά (stoá), where Zenon taught. Also substantivised.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stɔː.i.kós/ → /sto.iˈkos/ → /sto.iˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stɔː.i.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sto.iˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sto.iˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sto.iˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sto.iˈkos/

Adjective

Στωϊκός • (Stōïkós) m (feminine Στωϊκή, neuter Στωϊκόν); first/second declension (Koine)

1. referring to stoicism or Stoics

Inflection

First and second declension of Στωϊκός; Στωϊκή; Στωϊκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		Στωϊκός Stōïkós	Στωϊκή Stōïkḗ	Στωϊκόν Stōïkón		Στωϊκώ Stōïkṓ	Στωϊκᾱ́ Stōïkā́	Στωϊκώ Stōïkṓ		Στωϊκοί Stōïkoí	Στωϊκαί Stōïkaí	Στωϊκᾰ́ Stōïká
Genitive		Στωϊκοῦ Stōïkoû	Στωϊκῆς Stōïkês	Στωϊκοῦ Stōïkoû		Στωϊκοῖν Stōïkoîn	Στωϊκαῖν Stōïkaîn	Στωϊκοῖν Stōïkoîn		Στωϊκῶν Stōïkôn	Στωϊκῶν Stōïkôn	Στωϊκῶν Stōïkôn
Dative		Στωϊκῷ Stōïkôi	Στωϊκῇ Stōïkêi	Στωϊκῷ Stōïkôi		Στωϊκοῖν Stōïkoîn	Στωϊκαῖν Stōïkaîn	Στωϊκοῖν Stōïkoîn		Στωϊκοῖς Stōïkoîs	Στωϊκαῖς Stōïkaîs	Στωϊκοῖς Stōïkoîs
Accusative		Στωϊκόν Stōïkón	Στωϊκήν Stōïkḗn	Στωϊκόν Stōïkón		Στωϊκώ Stōïkṓ	Στωϊκᾱ́ Stōïkā́	Στωϊκώ Stōïkṓ		Στωϊκούς Stōïkoús	Στωϊκᾱ́ς Stōïkā́s	Στωϊκᾰ́ Stōïká
Vocative		Στωϊκέ Stōïké	Στωϊκή Stōïkḗ	Στωϊκόν Stōïkón		Στωϊκώ Stōïkṓ	Στωϊκᾱ́ Stōïkā́	Στωϊκώ Stōïkṓ		Στωϊκοί Stōïkoí	Στωϊκαί Stōïkaí	Στωϊκᾰ́ Stōïká
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• στωῐ̈κεύομαι (stōïkeúomai)

Descendants

• Czech: stoik
• Greek: στωικός (stoïkós)
• → Latin: Stoicus
  • → English: Stoic
  • → French: stoique
    • Greek: → στωικός (stoïkós) (semantic loan)
• Polish: stoik
• Slovak: stoik

Noun

Στωῐ̈κός • (Stōïkós) m (genitive Στωῐ̈κοῦ); second declension (Koine)

1. a follower of stoicism; a Stoic

Inflection

Second declension of ὁ Στωῐ̈κός; τοῦ Στωῐ̈κοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Στωῐ̈κός ho Stōïkós	τὼ Στωῐ̈κώ tṑ Stōïkṓ	οἱ Στωῐ̈κοί hoi Stōïkoí
Genitive	τοῦ Στωῐ̈κοῦ toû Stōïkoû	τοῖν Στωῐ̈κοῖν toîn Stōïkoîn	τῶν Στωῐ̈κῶν tôn Stōïkôn
Dative	τῷ Στωῐ̈κῷ tôi Stōïkôi	τοῖν Στωῐ̈κοῖν toîn Stōïkoîn	τοῖς Στωῐ̈κοῖς toîs Stōïkoîs
Accusative	τὸν Στωῐ̈κόν tòn Stōïkón	τὼ Στωῐ̈κώ tṑ Stōïkṓ	τοὺς Στωῐ̈κούς toùs Stōïkoús
Vocative	Στωῐ̈κέ Stōïké	Στωῐ̈κώ Stōïkṓ	Στωῐ̈κοί Stōïkoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• Στωϊκός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4770 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,026
• "στωϊκός" at ΛΟΓΕΙΟΝ