Σποράς

See also: σποράς and σπορᾶς

Ancient Greek

Etymology

From σπορᾰ́ς (sporás, “scattered”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /spo.rás/ → /spoˈras/ → /spoˈras/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spo.rás/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /spoˈras/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /spoˈras/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /spoˈras/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /spoˈras/

Proper noun

Σπορᾰ́ς • (Sporás) f (genitive Σπορᾰ́δος); third declension

1. one of the Sporades

Inflection

Third declension of ἡ Σπορᾰ́ς; τῆς Σπορᾰ́δος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ Σπορᾰ́ς hē Sporás	τὼ Σπορᾰ́δε tṑ Sporáde	αἱ Σπορᾰ́δες hai Sporádes
Genitive	τῆς Σπορᾰ́δος tês Sporádos	τοῖν Σπορᾰ́δοιν toîn Sporádoin	τῶν Σπορᾰ́δων tôn Sporádōn
Dative	τῇ Σπορᾰ́δῐ têi Sporádi	τοῖν Σπορᾰ́δοιν toîn Sporádoin	ταῖς Σπορᾰ́σῐ / Σπορᾰ́σῐν taîs Sporási(n)
Accusative	τὴν Σπορᾰ́δᾰ tḕn Sporáda	τὼ Σπορᾰ́δε tṑ Sporáde	τᾱ̀ς Σπορᾰ́δᾰς tā̀s Sporádas
Vocative	Σπορᾰ́ς Sporás	Σπορᾰ́δε Sporáde	Σπορᾰ́δες Sporádes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

Descendants

• Greek: Σποράς (Sporás)
• Latin: Sporas

References

• Σποράς in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette