Σερμυλιεύς

Ancient Greek

Alternative forms

• Σερμύλιοι (Sermúlioi)

Etymology

From Σερμύλη (Sermúlē) +‎ -εύς (-eús)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ser.my.li.ěu̯s/ → /ser.my.liˈeɸs/ → /ser.mi.liˈefs/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ser.my.li.ěu̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ser.my.liˈews/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ser.my.liˈeɸs/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ser.my.liˈefs/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ser.mi.liˈefs/

Noun

Σερμῠλῐεύς • (Sermŭlĭeús) m (genitive Σερμῠλῐέως); second declension

1. inhabitant of Sermyle

Declension

Third declension of ὁ Σερμῠλῐεύς; τοῦ Σερμῠλῐέως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σερμῠλῐεύς ho Sermŭlĭeús	τὼ Σερμῠλῐῆ tṑ Sermŭlĭê	οἱ Σερμῠλῐῆς / Σερμῠλῐεῖς hoi Sermŭlĭês / Sermŭlĭeîs
Genitive	τοῦ Σερμῠλῐέως / Σερμῠλῐῶς toû Sermŭlĭéōs / Sermŭlĭôs	τοῖν Σερμῠλῐέοιν toîn Sermŭlĭéoin	τῶν Σερμῠλῐέων / Σερμῠλῐῶν tôn Sermŭlĭéōn / Sermŭlĭôn
Dative	τῷ Σερμῠλῐεῖ tôi Sermŭlĭeî	τοῖν Σερμῠλῐέοιν toîn Sermŭlĭéoin	τοῖς Σερμῠλῐεῦσῐ / Σερμῠλῐεῦσῐν toîs Sermŭlĭeûsĭ(n)
Accusative	τὸν Σερμῠλῐέᾱ / Σερμῠλῐᾶ tòn Sermŭlĭéā / Sermŭlĭâ	τὼ Σερμῠλῐῆ tṑ Sermŭlĭê	τοὺς Σερμῠλῐέᾱς / Σερμῠλῐᾶς toùs Sermŭlĭéās / Sermŭlĭâs
Vocative	Σερμῠλῐεῦ Sermŭlĭeû	Σερμῠλῐῆ Sermŭlĭê	Σερμῠλῐῆς / Σερμῠλῐεῖς Sermŭlĭês / Sermŭlĭeîs
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. The first form is uncontracted, the second contracted.

Further reading

• Σερμύλιοι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette