Σελευκεύς

Ancient Greek

Etymology

From Σέλευκος (Séleukos, “Seleucos”) +‎ -εύς (-eús, demonymic suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /se.leu̯.kěu̯s/ → /se.leɸˈceɸs/ → /se.lefˈcefs/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /se.leu̯.kěu̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se.lewˈkews/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /se.leɸˈceɸs/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /se.lefˈcefs/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /se.lefˈcefs/

Noun

Σελευκεύς • (Seleukeús) m (genitive Σελευκέως); third declension

1. an inhabitant of Seleucia

Inflection

Third declension of ὁ Σελευκεύς; τοῦ Σελευκέως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σελευκεύς ho Seleukeús	τὼ Σελευκῆ tṑ Seleukê	οἱ Σελευκῆς / Σελευκεῖς hoi Seleukês / Seleukeîs
Genitive	τοῦ Σελευκέως toû Seleukéōs	τοῖν Σελευκέοιν toîn Seleukéoin	τῶν Σελευκέων tôn Seleukéōn
Dative	τῷ Σελευκεῖ tôi Seleukeî	τοῖν Σελευκέοιν toîn Seleukéoin	τοῖς Σελευκεῦσῐ / Σελευκεῦσῐν toîs Seleukeûsi(n)
Accusative	τὸν Σελευκέᾱ tòn Seleukéā	τὼ Σελευκῆ tṑ Seleukê	τοὺς Σελευκέᾱς toùs Seleukéās
Vocative	Σελευκεῦ Seleukeû	Σελευκῆ Seleukê	Σελευκῆς / Σελευκεῖς Seleukês / Seleukeîs
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• Σελεύκειᾰ (Seleúkeia)

Descendants

• Greek: Σελευκεύς (Selefkéfs)

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025