Σειληνός

Ancient Greek

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /seː.lɛː.nós/ → /si.liˈnos/ → /si.liˈnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /seː.lɛː.nós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /si.le̝ˈnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /si.liˈnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /si.liˈnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.liˈnos/

Proper noun

Σειληνός • (Seilēnós) m (genitive Σειληνοῦ); second declension

1. a Silenus

Inflection

Second declension of ὁ Σειληνός; τοῦ Σειληνοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σειληνός ho Seilēnós	τὼ Σειληνώ tṑ Seilēnṓ	οἱ Σειληνοί hoi Seilēnoí
Genitive	τοῦ Σειληνοῦ toû Seilēnoû	τοῖν Σειληνοῖν toîn Seilēnoîn	τῶν Σειληνῶν tôn Seilēnôn
Dative	τῷ Σειληνῷ tôi Seilēnôi	τοῖν Σειληνοῖν toîn Seilēnoîn	τοῖς Σειληνοῖς toîs Seilēnoîs
Accusative	τὸν Σειληνόν tòn Seilēnón	τὼ Σειληνώ tṑ Seilēnṓ	τοὺς Σειληνούς toùs Seilēnoús
Vocative	Σειληνέ Seilēné	Σειληνώ Seilēnṓ	Σειληνοί Seilēnoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Σειληνός (Seilinós)
• Latin: Sīlēnus

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,025