Προκόπιε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.kó.pi.e/ → /proˈko.pi.e/ → /proˈko.pi.e/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.kó.pi.e/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /proˈko.pi.e/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /proˈko.pi.e/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /proˈko.pi.e/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /proˈko.pi.e/

Proper noun

Προκόπῐε • (Prokópĭe) m

1. vocative singular of Προκόπῐος (Prokópĭos, “Procopius, Prokopios”)