Παναιτίου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.nai̯.tí.uː/ → /pa.nɛˈti.u/ → /pa.neˈti.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.nai̯.tí.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.nɛˈti.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.nɛˈti.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.neˈti.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.neˈti.u/

Proper noun

Παναιτίου • (Panaitíou) m

1. genitive singular of Παναίτιος (Panaítios)