Μενοστάνης

Ancient Greek

Etymology

Borrowed from Old Persian *Manuštanah.

Proper noun

Μενοστάνης • (Menostánēs) m (genitive Μενοστάνους or Μενοστάνου); third declension

1. a male given name from Old Persian: Menostanes a Persian prince

Inflection

As a third-declension noun:

Third declension of ὁ Μενοστάνης; τοῦ Μενοστάνους (contracted, Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Μενοστάνης ho Menostánēs
Genitive	τοῦ Μενοστάνους toû Menostánous
Dative	τῷ Μενοστάνει tôi Menostánei
Accusative	τὸν Μενοστάνη tòn Menostánē
Vocative	Μενόστανες Menóstanes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

As a second-declension noun:

First declension of ὁ Μενοστάνης; τοῦ Μενοστάνου (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Μενοστάνης ho Menostánēs
Genitive	τοῦ Μενοστάνου toû Menostánou
Dative	τῷ Μενοστάνῃ tôi Menostánēi
Accusative	τὸν Μενοστάνην tòn Menostánēn
Vocative	Μενοστάνη Menostánē
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Μενοστάνης (Menostánis)
• → Latin: Menostanēs