Μέτελλος

Ancient Greek

Etymology

From Latin Metellus.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mé.tel.los/ → /ˈme.tel.los/ → /ˈme.te.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mé.tel.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈme.tel.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈme.tel.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈme.tel.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈme.te.los/

Proper noun

Μέτελλος • (Métellos) m (genitive Μετέλλου); second declension

1. Metellus; one of the Roman Metelli

Inflection

Second declension of ὁ Μέτελλος; τοῦ Μετέλλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Μέτελλος ho Métellos	τὼ Μετέλλω tṑ Metéllō	οἱ Μέτελλοι hoi Mételloi
Genitive	τοῦ Μετέλλου toû Metéllou	τοῖν Μετέλλοιν toîn Metélloin	τῶν Μετέλλων tôn Metéllōn
Dative	τῷ Μετέλλῳ tôi Metéllōi	τοῖν Μετέλλοιν toîn Metélloin	τοῖς Μετέλλοις toîs Metéllois
Accusative	τὸν Μέτελλον tòn Métellon	τὼ Μετέλλω tṑ Metéllō	τοὺς Μετέλλους toùs Metéllous
Vocative	Μέτελλε Mételle	Μετέλλω Metéllō	Μέτελλοι Mételloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Μέτελλος (Métellos)

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,017