Λέντλος

Ancient Greek

Etymology

From Latin Lentulus.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lén.tlos/ → /ˈlen.tlos/ → /ˈlen.dlos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lén.tlos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈlen.tlos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈlen.tlos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈlen.tlos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈlen.dlos/

Proper noun

Λέντλος • (Léntlos) m (genitive Λέντλου); second declension

1. Lentulus; a member of the Roman Lentulus family

Inflection

Second declension of ὁ Λέντλος; τοῦ Λέντλου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Λέντλος ho Léntlos	τὼ Λέντλω tṑ Léntlō	οἱ Λέντλοι hoi Léntloi
Genitive	τοῦ Λέντλου toû Léntlou	τοῖν Λέντλοιν toîn Léntloin	τῶν Λέντλων tôn Léntlōn
Dative	τῷ Λέντλῳ tôi Léntlōi	τοῖν Λέντλοιν toîn Léntloin	τοῖς Λέντλοις toîs Léntlois
Accusative	τὸν Λέντλον tòn Léntlon	τὼ Λέντλω tṑ Léntlō	τοὺς Λέντλους toùs Léntlous
Vocative	Λέντλε Léntle	Λέντλω Léntlō	Λέντλοι Léntloi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Λέντλος (Léntlos)

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,015