Κλειτόμαχος

Ancient Greek

Etymology

κλειτός (kleitós, “famed”) +‎ μᾰ́χη (mákhē, “fight”) +‎ -ος (-os): “famed fighter”.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kleː.tó.ma.kʰos/ → /kliˈto.ma.xos/ → /kliˈto.ma.xos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kleː.tó.ma.kʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kliˈto.ma.kʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kliˈto.ma.xos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kliˈto.ma.xos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kliˈto.ma.xos/

Proper noun

Κλειτόμᾰχος • (Kleitómakhos) m (genitive Κλειτομᾰ́χου); second declension

1. a male given name: Clitomachus

Declension

Second declension of ὁ Κλειτόμᾰχος; τοῦ Κλειτομᾰ́χου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Κλειτόμᾰχος ho Kleitómakhos	τὼ Κλειτομᾰ́χω tṑ Kleitomákhō	οἱ Κλειτόμᾰχοι hoi Kleitómakhoi
Genitive	τοῦ Κλειτομᾰ́χου toû Kleitomákhou	τοῖν Κλειτομᾰ́χοιν toîn Kleitomákhoin	τῶν Κλειτομᾰ́χων tôn Kleitomákhōn
Dative	τῷ Κλειτομᾰ́χῳ tôi Kleitomákhōi	τοῖν Κλειτομᾰ́χοιν toîn Kleitomákhoin	τοῖς Κλειτομᾰ́χοις toîs Kleitomákhois
Accusative	τὸν Κλειτόμᾰχον tòn Kleitómakhon	τὼ Κλειτομᾰ́χω tṑ Kleitomákhō	τοὺς Κλειτομᾰ́χους toùs Kleitomákhous
Vocative	Κλειτόμᾰχε Kleitómakhe	Κλειτομᾰ́χω Kleitomákhō	Κλειτόμᾰχοι Kleitómakhoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.