Κλειτόμαχος

Ancient Greek

Etymology

κλειτός (kleitós, “famed”) +‎ μᾰ́χη (mắkhē, “fight”) +‎ -ος (-os): “famed fighter”.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kleː.tó.ma.kʰos/ → /kliˈto.ma.xos/ → /kliˈto.ma.xos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kleː.tó.ma.kʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kliˈto.ma.kʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kliˈto.ma.xos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kliˈto.ma.xos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kliˈto.ma.xos/

Proper noun

Κλειτόμᾰχος • (Kleitómăkhos) m (genitive Κλειτομᾰ́χου); second declension

1. a male given name, Clitomachus

Declension

Second declension of ὁ Κλειτόμᾰχος; τοῦ Κλειτομᾰ́χου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Κλειτόμᾰχος ho Kleitómăkhos	τὼ Κλειτομᾰ́χω tṑ Kleitomắkhō	οἱ Κλειτόμᾰχοι hoi Kleitómăkhoi
Genitive	τοῦ Κλειτομᾰ́χου toû Kleitomắkhou	τοῖν Κλειτομᾰ́χοιν toîn Kleitomắkhoin	τῶν Κλειτομᾰ́χων tôn Kleitomắkhōn
Dative	τῷ Κλειτομᾰ́χῳ tôi Kleitomắkhōi	τοῖν Κλειτομᾰ́χοιν toîn Kleitomắkhoin	τοῖς Κλειτομᾰ́χοις toîs Kleitomắkhois
Accusative	τὸν Κλειτόμᾰχον tòn Kleitómăkhon	τὼ Κλειτομᾰ́χω tṑ Kleitomắkhō	τοὺς Κλειτομᾰ́χους toùs Kleitomắkhous
Vocative	Κλειτόμᾰχε Kleitómăkhe	Κλειτομᾰ́χω Kleitomắkhō	Κλειτόμᾰχοι Kleitómăkhoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.