Καλλικράτης

Ancient Greek

Etymology

κάλλος (kállos, “beauty”) +‎ κράτος (krátos, “power”) +‎ -ης (-ēs)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kal.li.krá.tɛːs/ → /kal.liˈkra.tis/ → /ka.liˈkra.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kal.li.krá.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kal.liˈkra.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kal.liˈkra.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kal.liˈkra.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.liˈkra.tis/

Proper noun

Καλλικράτης • (Kallikrátēs) m (genitive Καλλικράτους); third declension

1. a male given name

Inflection

Third declension of ὁ Καλλικράτης; τοῦ Καλλικράτους (contracted, Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Καλλικράτης ho Kallikrátēs
Genitive	τοῦ Καλλικράτους toû Kallikrátous
Dative	τῷ Καλλικράτει tôi Kallikrátei
Accusative	τὸν Καλλικράτη tòn Kallikrátē
Vocative	Καλλίκρατες Kallíkrates
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• Καλλικρατίδας (Kallikratídas)