Βικέντιος

Ancient Greek

Etymology

Borrowed from Latin Vicentius, a variant of Vincentius.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /βiˈcen.ti.os/ → /viˈcen.di.os/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /biˈken.ti.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βiˈcen.ti.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /viˈcen.ti.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /viˈcen.di.os/

Proper noun

Βικέντιος • (Bikéntios) m (genitive Βικεντίου); second declension

1. Vincentius; Vicentius; Vincent

Inflection

Second declension of ὁ Βικέντιος; τοῦ Βικεντίου (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Βικέντιος ho Bikéntios
Genitive	τοῦ Βικεντίου toû Bikentíou
Dative	τῷ Βικεντίῳ tôi Bikentíōi
Accusative	τὸν Βικέντιον tòn Bikéntion
Vocative	Βικέντιε Bikéntie
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Βικέντιος (Vikéntios); Βικέντης (Vikéntis)