żołtarz

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish żołtarz. Doublet of psałterz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʐɔw.taʂ/
• Rhymes: -ɔwtaʂ
• Syllabification: żoł‧tarz

Noun

żołtarz m inan

1. (Roman Catholicism, singing) long passion song sung during Lent

Declension

Declension of żołtarz

	singular	plural
nominative	żołtarz	żołtarze
genitive	żołtarza	żołtarzy
dative	żołtarzowi	żołtarzom
accusative	żołtarz	żołtarze
instrumental	żołtarzem	żołtarzami
locative	żołtarzu	żołtarzach
vocative	żołtarzu	żołtarze

Further reading

• żołtarz in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “żołtarz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• “ŻOŁTARZ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku, 2019 January 11
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “żołtarz”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “żołtarz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “żołtarz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 717
• żołtarz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego