świrkać

Polish

Etymology

From świrk +‎ -ać.

Pronunciation

• (Masovia):
  • (Far Masovian) IPA^(key): /ˈɕfir.kat͡ɕ/

Verb

świrkać impf

1. (intransitive, Far Masovian, of birds) to sing

   Ptaki świrkajo od samégo rana. ― The birds have been singning since early morning.

Further reading

• Wojciech Grzegorzewicz (1894) “świrkać”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 122