śpiać

See also: spiac, spiąć, and śpiąc

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic [Term?].

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɕpjat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɕpjat͡ɕ/

Verb

śpiać impf

1. (attested in Masovia) to sing
   • 1853 [1451], Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Piśmiennictwo polskie od czasów najdawniejszych aż do roku 1830, volume 4, Błonie, Płock, page 105:

     Tego psalmu spyal na poly a tu y przestal

     [Tego psalmu śpiał na poły a tu ji przestał]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “śpiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN