śnica
See also: śnicą
Polish
[edit]Etymology
[edit]From snuć + -ica.[1] First attested in 1614.[2]
Pronunciation
[edit]- (Middle Polish) IPA(key): /ˈɕɲi.t͡sa/
- (Lesser Poland):
- (Eastern Kraków) IPA(key): /ˈɕɲi.t͡sa/
- Rhymes: -it͡sa
- Syllabification: śni‧ca
Noun
[edit]śnica f
- coupling cross (one of two rods constituting the shaft mount of a wagon holding it up it at the appropriate heigt]])
Declension
[edit]Declension of śnica
References
[edit]- ^ Brückner, Aleksander (1927) “śnica”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna
- ^ Dorota Adamiec (21.11.2018) “ŚNICA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
Further reading
[edit]- śnica in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “śnica”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “śnica”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “śnica”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 746
- Błażej Pawłowicz (1892) “śnice”, in “Wyrazy gwarowe z okolic Tarnowa”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, z. 1, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 309