łakoć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish łakoć, from Proto-Slavic *olkotь.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈwa.kɔt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -akɔt͡ɕ
• Syllabification: ła‧koć

Noun

łakoć f

1. (in the plural) something tasty, especially something sweet

   Synonyms: słodkość, słodycz

Declension

Declension of łakoć

	singular	plural
nominative	łakoć	łakocie
genitive	łakoci	łakoci
dative	łakoci	łakociom
accusative	łakoć	łakocie
instrumental	łakocią	łakociami
locative	łakoci	łakociach
vocative	łakoci	łakocie

Further reading

• łakoć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• łakoć in Polish dictionaries at PWN