þyrsklingr
Old Norse
[edit]Etymology
[edit]From þorskr (“cod”) + -lingr.
Noun
[edit]þyrsklingr m
Declension
[edit] Declension of þyrsklingr (strong a-stem)
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | þyrsklingr | þyrsklingrinn | þyrsklingar | þyrsklingarnir |
| accusative | þyrskling | þyrsklinginn | þyrsklinga | þyrsklingana |
| dative | þyrsklingi | þyrsklinginum | þyrsklingum | þyrsklingunum |
| genitive | þyrsklings | þyrsklingsins | þyrsklinga | þyrsklinganna |
References
[edit]- þyrsklingr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.