ülfet

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish الفت (ülfet), from Arabic أُلْفَة (ʔulfa).

Noun

ülfet (definite accusative ülfeti, plural ülfetler)

1. familiarity, accustoming

Declension

Inflection
Nominative	ülfet
Definite accusative	ülfeti
	Singular	Plural
Nominative	ülfet	ülfetler
Definite accusative	ülfeti	ülfetleri
Dative	ülfete	ülfetlere
Locative	ülfette	ülfetlerde
Ablative	ülfetten	ülfetlerden
Genitive	ülfetin	ülfetlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular ülfetim ülfetlerim 2nd singular ülfetin ülfetlerin 3rd singular ülfeti ülfetleri 1st plural ülfetimiz ülfetlerimiz 2nd plural ülfetiniz ülfetleriniz 3rd plural ülfetleri ülfetleri Definite accusative Singular Plural 1st singular ülfetimi ülfetlerimi 2nd singular ülfetini ülfetlerini 3rd singular ülfetini ülfetlerini 1st plural ülfetimizi ülfetlerimizi 2nd plural ülfetinizi ülfetlerinizi 3rd plural ülfetlerini ülfetlerini Dative Singular Plural 1st singular ülfetime ülfetlerime 2nd singular ülfetine ülfetlerine 3rd singular ülfetine ülfetlerine 1st plural ülfetimize ülfetlerimize 2nd plural ülfetinize ülfetlerinize 3rd plural ülfetlerine ülfetlerine Locative Singular Plural 1st singular ülfetimde ülfetlerimde 2nd singular ülfetinde ülfetlerinde 3rd singular ülfetinde ülfetlerinde 1st plural ülfetimizde ülfetlerimizde 2nd plural ülfetinizde ülfetlerinizde 3rd plural ülfetlerinde ülfetlerinde Ablative Singular Plural 1st singular ülfetimden ülfetlerimden 2nd singular ülfetinden ülfetlerinden 3rd singular ülfetinden ülfetlerinden 1st plural ülfetimizden ülfetlerimizden 2nd plural ülfetinizden ülfetlerinizden 3rd plural ülfetlerinden ülfetlerinden Genitive Singular Plural 1st singular ülfetimin ülfetlerimin 2nd singular ülfetinin ülfetlerinin 3rd singular ülfetinin ülfetlerinin 1st plural ülfetimizin ülfetlerimizin 2nd plural ülfetinizin ülfetlerinizin 3rd plural ülfetlerinin ülfetlerinin