úfriðligr

Old Norse

Etymology

From ú- +‎ frið +‎ -ligr.

Adjective

úfriðligr (adverb úfriðliga)

1. unpeaceful, unruly

Declension

    Strong declension of úfriðligr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	úfriðligr	úfriðlig	úfriðligt
accusative	úfriðligan	úfriðliga	úfriðligt
dative	úfriðligum	úfriðligri	úfriðligu
genitive	úfriðligs	úfriðligrar	úfriðligs
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	úfriðligir	úfriðligar	úfriðlig
accusative	úfriðliga	úfriðligar	úfriðlig
dative	úfriðligum	úfriðligum	úfriðligum
genitive	úfriðligra	úfriðligra	úfriðligra

    Weak declension of úfriðligr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	úfriðligi	úfriðliga	úfriðliga
accusative	úfriðliga	úfriðligu	úfriðliga
dative	úfriðliga	úfriðligu	úfriðliga
genitive	úfriðliga	úfriðligu	úfriðliga
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	úfriðligu	úfriðligu	úfriðligu
accusative	úfriðligu	úfriðligu	úfriðligu
dative	úfriðligum	úfriðligum	úfriðligum
genitive	úfriðligu	úfriðligu	úfriðligu

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “úfriðligr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 455; also available at the Internet Archive