éilitheoir

Irish

Etymology

From éiligh (“claim, demand; complain”, verb) +‎ -óir (agent noun suffix).

Noun

éilitheoir m (genitive singular éilitheora, nominative plural éilitheoirí)

1. claimant; claimer (ar (“of”))
2. (law) complainant, plaintiff

   Synonym: gearánaí

Declension

Declension of éilitheoir (third declension)

bare forms case singular plural nominative éilitheoir éilitheoirí vocative a éilitheoir a éilitheoirí genitive éilitheora éilitheoirí dative éilitheoir éilitheoirí forms with the definite article case singular plural nominative an t-éilitheoir na héilitheoirí genitive an éilitheora na n-éilitheoirí dative leis an éilitheoir don éilitheoir leis na héilitheoirí

Mutation

Mutated forms of éilitheoir

radical	eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
éilitheoir	n-éilitheoir	héilitheoir	not applicable

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “éilitheoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN