Çince

See also: cince

Turkish

Etymology

From Çin (“China”) +‎ -ce.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈt͡ʃin.d͡ʒe/
• Hyphenation: Çin‧ce

Proper noun

Çince

1. The Chinese language.

Declension

Declension of Çince

	singular	plural
nominative	Çince	Çinceler
definite accusative	Çinceyi	Çinceleri
dative	Çinceye	Çincelere
locative	Çincede	Çincelerde
ablative	Çinceden	Çincelerden
genitive	Çincenin	Çincelerin

Adjective

Çince

1. That which is written in the Chinese language.

Further reading

• “Çince”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu