Çan

See also: Appendix:Variations of "can"

Turkish

Çan ilçesi

Etymology

From Ottoman Turkish چاڭ (“Çaŋ”).

Pronunciation

• IPA^(key): /tʃʰan/

Proper noun

Çan

1. A town and district of Çanakkale, Turkey

Declension

    declension of Çan

	singular	plural
nominative	Çan	Çanlar
accusative	Çan'ı	Çanları
dative	Çan'a	Çanlara
locative	Çan'da	Çanlarda
ablative	Çan'dan	Çanlardan
genitive	Çan'ın	Çanların

    possessive of Çan

	singular	plural
benim (my)	Çan'ım	Çanlarım / Çan'larım
senin (your)	Çan'ın	Çanların / Çan'ların
onun (his/her/its)	Çan'ı	Çanları / Çan'ları
bizim (our)	Çan'ımız	Çanlarımız / Çan'larımız
sizin (your)	Çan'ınız	Çanlarınız / Çan'larınız
onların (their)	Çan'ı / Çanları / Çan'ları	Çanları / Çan'ları

Derived terms

• Çanlı