wygnaniec

Polish

Etymology

From wygnanie +‎ -iec.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈɡna.ɲɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aɲɛt͡s
• Syllabification: wy‧gna‧niec

Noun

wygnaniec m pers (female equivalent wygnanka)

1. exile, expatriate

   Synonym: banita

Declension

Declension of wygnaniec

	singular	plural
nominative	wygnaniec	wygnańcy/wygnańce (deprecative)
genitive	wygnańca	wygnańców
dative	wygnańcowi	wygnańcom
accusative	wygnańca	wygnańców
instrumental	wygnańcem	wygnańcami
locative	wygnańcu	wygnańcach
vocative	wygnańcu/wygnańcze	wygnańcy

Related terms

noun

• wygnanie

 

verbs

• wyganiać
• wygnać

 

Further reading

• wygnaniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wygnaniec in Polish dictionaries at PWN