From w- + puścić.
wpuścić pf (imperfective wpuszczać)
- (transitive) to let in (let someone or something come in)
Conjugation of wpuścić pf
|
wpuścić
|
wpuszczę
|
wpuścimy
|
wpuścisz
|
wpuścicie
|
wpuści
|
wpuszczą
|
wpuści się
|
wpuściłem, -(e)m wpuścił
|
wpuściłam, -(e)m wpuściła
|
wpuściłom, -(e)m wpuściło
|
wpuściliśmy, -(e)śmy wpuścili
|
wpuściłyśmy, -(e)śmy wpuściły
|
wpuściłeś, -(e)ś wpuścił
|
wpuściłaś, -(e)ś wpuściła
|
wpuściłoś, -(e)ś wpuściło
|
wpuściliście, -(e)ście wpuścili
|
wpuściłyście, -(e)ście wpuściły
|
wpuścił
|
wpuściła
|
wpuściło
|
wpuścili
|
wpuściły
|
wpuszczono
|
wpuściłbym, bym wpuścił
|
wpuściłabym, bym wpuściła
|
wpuściłobym, bym wpuściło
|
wpuścilibyśmy, byśmy wpuścili
|
wpuściłybyśmy, byśmy wpuściły
|
wpuściłbyś, byś wpuścił
|
wpuściłabyś, byś wpuściła
|
wpuściłobyś, byś wpuściło
|
wpuścilibyście, byście wpuścili
|
wpuściłybyście, byście wpuściły
|
wpuściłby, by wpuścił
|
wpuściłaby, by wpuściła
|
wpuściłoby, by wpuściło
|
wpuściliby, by wpuścili
|
wpuściłyby, by wpuściły
|
wpuszczono by
|
niech wpuszczę
|
wpuśćmy
|
wpuść
|
wpuśćcie
|
niech wpuści
|
niech wpuszczą
|
wpuszczony
|
wpuszczona
|
wpuszczone
|
wpuszczeni
|
wpuszczone
|
wpuściwszy
|
wpuszczenie
|
- wpuścić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wpuścić in Polish dictionaries at PWN