From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation
Jump to search
Etymology[edit]
From ukoić + -enie.
Pronunciation[edit]
- IPA(key): /u.kɔˈjɛ.ɲɛ/
- Rhymes: -ɛɲɛ
- Syllabification: u‧ko‧je‧nie
ukojenie n
- verbal noun of ukoić
- relief, solace
Declension[edit]
Further reading[edit]
- ukojenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ukojenie in Polish dictionaries at PWN