uitzonderlijk

Dutch

Etymology

From uitzonderen (“to except”) +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌœy̯tˈsɔn.dər.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧zon‧der‧lijk

Adjective

uitzonderlijk (comparative uitzonderlijker, superlative uitzonderlijkst)

1. exceptional

Declension

Declension of uitzonderlijk
uninflected	uitzonderlijk
inflected	uitzonderlijke
comparative	uitzonderlijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		uitzonderlijk	uitzonderlijker	het uitzonderlijkst het uitzonderlijkste
indefinite	m./f. sing.	uitzonderlijke	uitzonderlijkere	uitzonderlijkste
	n. sing.	uitzonderlijk	uitzonderlijker	uitzonderlijkste
	plural	uitzonderlijke	uitzonderlijkere	uitzonderlijkste
definite		uitzonderlijke	uitzonderlijkere	uitzonderlijkste
partitive		uitzonderlijks	uitzonderlijkers	—

Derived terms

• uitzonderlijkheid

Descendants

• Afrikaans: uitsonderlik