uitrekenen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]uitrekenen
Conjugation
[edit]Conjugation of uitrekenen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uitrekenen | |||
past singular | rekende uit | |||
past participle | uitgerekend | |||
infinitive | uitrekenen | |||
gerund | uitrekenen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | reken uit | rekende uit | uitreken | uitrekende |
2nd person sing. (jij) | rekent uit, reken uit2 | rekende uit | uitrekent | uitrekende |
2nd person sing. (u) | rekent uit | rekende uit | uitrekent | uitrekende |
2nd person sing. (gij) | rekent uit | rekende uit | uitrekent | uitrekende |
3rd person singular | rekent uit | rekende uit | uitrekent | uitrekende |
plural | rekenen uit | rekenden uit | uitrekenen | uitrekenden |
subjunctive sing.1 | rekene uit | rekende uit | uitrekene | uitrekende |
subjunctive plur.1 | rekenen uit | rekenden uit | uitrekenen | uitrekenden |
imperative sing. | reken uit | |||
imperative plur.1 | rekent uit | |||
participles | uitrekenend | uitgerekend | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |