sturta

Icelandic

Etymology

Borrowed from Danish styrte, from Middle Low German storten, from Old Saxon *sturtian, from Proto-West Germanic *sturtijan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstʏr̥ta/

  Rhymes: -ʏr̥ta

Verb

sturta (weak verb, third-person singular past indicative sturtaði, supine sturtað)

1. to pour down

   Synonym: hella

Conjugation

sturta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sturta
supine (sagnbót)		sturtað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sturtandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sturta	við sturtum	present (nútíð)	ég sturti	við sturtum
	þú sturtar	þið sturtið		þú sturtir	þið sturtið
	hann, hún, það sturtar	þeir, þær, þau sturta		hann, hún, það sturti	þeir, þær, þau sturti
past (þátíð)	ég sturtaði	við sturtuðum	past (þátíð)	ég sturtaði	við sturtuðum
	þú sturtaðir	þið sturtuðuð		þú sturtaðir	þið sturtuðuð
	hann, hún, það sturtaði	þeir, þær, þau sturtuðu		hann, hún, það sturtaði	þeir, þær, þau sturtuðu
imperative (boðháttur)	sturta (þú)	sturtið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sturtaðu	sturtiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sturtast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að sturtast
supine (sagnbót)		sturtast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sturtandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sturtast	við sturtumst	present (nútíð)	ég sturtist	við sturtumst
	þú sturtast	þið sturtist		þú sturtist	þið sturtist
	hann, hún, það sturtast	þeir, þær, þau sturtast		hann, hún, það sturtist	þeir, þær, þau sturtist
past (þátíð)	ég sturtaðist	við sturtuðumst	past (þátíð)	ég sturtaðist	við sturtuðumst
	þú sturtaðist	þið sturtuðust		þú sturtaðist	þið sturtuðust
	hann, hún, það sturtaðist	þeir, þær, þau sturtuðust		hann, hún, það sturtaðist	þeir, þær, þau sturtuðust
imperative (boðháttur)	sturtast (þú)	sturtist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sturtastu	sturtisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sturtaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sturtaður	sturtuð	sturtað		sturtaðir	sturtaðar	sturtuð
accusative (þolfall)	sturtaðan	sturtaða	sturtað		sturtaða	sturtaðar	sturtuð
dative (þágufall)	sturtuðum	sturtaðri	sturtuðu		sturtuðum	sturtuðum	sturtuðum
genitive (eignarfall)	sturtaðs	sturtaðrar	sturtaðs		sturtaðra	sturtaðra	sturtaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sturtaði	sturtaða	sturtaða		sturtuðu	sturtuðu	sturtuðu
accusative (þolfall)	sturtaða	sturtuðu	sturtaða		sturtuðu	sturtuðu	sturtuðu
dative (þágufall)	sturtaða	sturtuðu	sturtaða		sturtuðu	sturtuðu	sturtuðu
genitive (eignarfall)	sturtaða	sturtuðu	sturtaða		sturtuðu	sturtuðu	sturtuðu

Derived terms

• sturta niður (“to flush the toilet”)
• sturta í sig (“to drink alcohol very quickly”)

See also

• skenkja

Noun

sturta f (genitive singular sturtu, nominative plural sturtur)

1. a shower (bathing device)

   að fara í sturtu ― to take a shower

Declension

declension of sturta

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	sturta	sturtan	sturtur	sturturnar
accusative	sturtu	sturtuna	sturtur	sturturnar
dative	sturtu	sturtunni	sturtum	sturtunum
genitive	sturtu	sturtunnar	sturta	sturtanna

Synonyms

• steypibað (uncommon)