strauja

See also: straujā

Icelandic

Alternative forms

• straua (uncommon)

Etymology

From Danish stryge (past strøg).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstrøyːja/

  Rhymes: -øyːja

Verb

strauja (weak verb, third-person singular past indicative straujaði, supine straujað)

1. (transitive, with accusative) to iron, to press; to pass an iron over clothing to remove creases.
2. (transitive, with accusative, computing) to format, to initialise; to prepare a mass storage medium for initial use, erasing any existing data in the process.

   Ég straujaði tölvuna mína og setti upp Linux.

   I formatted my computer and installed Linux.

Conjugation

strauja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að strauja
supine (sagnbót)		straujað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		straujandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég strauja	við straujum	present (nútíð)	ég strauji	við straujum
	þú straujar	þið straujið		þú straujir	þið straujið
	hann, hún, það straujar	þeir, þær, þau strauja		hann, hún, það strauji	þeir, þær, þau strauji
past (þátíð)	ég straujaði	við straujuðum	past (þátíð)	ég straujaði	við straujuðum
	þú straujaðir	þið straujuðuð		þú straujaðir	þið straujuðuð
	hann, hún, það straujaði	þeir, þær, þau straujuðu		hann, hún, það straujaði	þeir, þær, þau straujuðu
imperative (boðháttur)	strauja (þú)	straujið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	straujaðu	straujiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

straujast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að straujast
supine (sagnbót)		straujast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		straujandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég straujast	við straujumst	present (nútíð)	ég straujist	við straujumst
	þú straujast	þið straujist		þú straujist	þið straujist
	hann, hún, það straujast	þeir, þær, þau straujast		hann, hún, það straujist	þeir, þær, þau straujist
past (þátíð)	ég straujaðist	við straujuðumst	past (þátíð)	ég straujaðist	við straujuðumst
	þú straujaðist	þið straujuðust		þú straujaðist	þið straujuðust
	hann, hún, það straujaðist	þeir, þær, þau straujuðust		hann, hún, það straujaðist	þeir, þær, þau straujuðust
imperative (boðháttur)	straujast (þú)	straujist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	straujastu	straujisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

straujaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	straujaður	straujuð	straujað		straujaðir	straujaðar	straujuð
accusative (þolfall)	straujaðan	straujaða	straujað		straujaða	straujaðar	straujuð
dative (þágufall)	straujuðum	straujaðri	straujuðu		straujuðum	straujuðum	straujuðum
genitive (eignarfall)	straujaðs	straujaðrar	straujaðs		straujaðra	straujaðra	straujaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	straujaði	straujaða	straujaða		straujuðu	straujuðu	straujuðu
accusative (þolfall)	straujaða	straujuðu	straujaða		straujuðu	straujuðu	straujuðu
dative (þágufall)	straujaða	straujuðu	straujaða		straujuðu	straujuðu	straujuðu
genitive (eignarfall)	straujaða	straujuðu	straujaða		straujuðu	straujuðu	straujuðu

Synonyms

• (format): forsníða, formatta

Related terms

• straujaður
• straujárn
• straujun

Latvian

Adjective

strauja

1. inflection of straujš:
   1. genitive singular masculine
   2. nominative singular feminine