stopnieć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From s- +‎ topnieć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈstɔp.ɲɛt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔpɲɛt͡ɕ
  • Syllabification: stop‧nieć

Verb

[edit]

stopnieć pf (imperfective topnieć)

  1. (intransitive) to melt (change from a solid state to a liquid state)
  2. (intransitive) to shrink, dwindle
  3. (intransitive) to melt (be softened emotionally or touched)

Conjugation

[edit]
Conjugation of stopnieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive stopnieć
future tense 1st stopnieję stopniejemy
2nd stopniejesz stopniejecie
3rd stopnieje stopnieją
impersonal stopnieje się
past tense 1st stopniałem,
-(e)m stopniał
stopniałam,
-(e)m stopniała
stopniałom,
-(e)m stopniało
stopnieliśmy,
-(e)śmy stopnieli
stopniałyśmy,
-(e)śmy stopniały
2nd stopniałeś,
-(e)ś stopniał
stopniałaś,
-(e)ś stopniała
stopniałoś,
-(e)ś stopniało
stopnieliście,
-(e)ście stopnieli
stopniałyście,
-(e)ście stopniały
3rd stopniał stopniała stopniało stopnieli stopniały
impersonal stopniano
conditional 1st stopniałbym,
bym stopniał
stopniałabym,
bym stopniała
stopniałobym,
bym stopniało
stopnielibyśmy,
byśmy stopnieli
stopniałybyśmy,
byśmy stopniały
2nd stopniałbyś,
byś stopniał
stopniałabyś,
byś stopniała
stopniałobyś,
byś stopniało
stopnielibyście,
byście stopnieli
stopniałybyście,
byście stopniały
3rd stopniałby,
by stopniał
stopniałaby,
by stopniała
stopniałoby,
by stopniało
stopnieliby,
by stopnieli
stopniałyby,
by stopniały
impersonal stopniano by
imperative 1st niech stopnieję stopniejmy
2nd stopniej stopniejcie
3rd niech stopnieje niech stopnieją
anterior adverbial participle stopniawszy
verbal noun stopnienie

Further reading

[edit]
  • stopnieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • stopnieć in Polish dictionaries at PWN