skulda

Gothic

Romanization

skulda

1. Romanization of 𐍃𐌺𐌿𐌻𐌳𐌰

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskʏlta/

  Rhymes: -ʏlta

Verb

skulda (weak verb, third-person singular past indicative skuldaði, supine skuldað)

1. (ditransitive verb, governs the dative and the accusative) to owe somebody something

   Þú skuldar mér kók.

   You owe me a coke.

Conjugation

skulda — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skulda
supine (sagnbót)		skuldað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skuldandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skulda	við skuldum	present (nútíð)	ég skuldi	við skuldum
	þú skuldar	þið skuldið		þú skuldir	þið skuldið
	hann, hún, það skuldar	þeir, þær, þau skulda		hann, hún, það skuldi	þeir, þær, þau skuldi
past (þátíð)	ég skuldaði	við skulduðum	past (þátíð)	ég skuldaði	við skulduðum
	þú skuldaðir	þið skulduðuð		þú skuldaðir	þið skulduðuð
	hann, hún, það skuldaði	þeir, þær, þau skulduðu		hann, hún, það skuldaði	þeir, þær, þau skulduðu
imperative (boðháttur)	skulda (þú)	skuldið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skuldaðu	skuldiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skuldast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skuldast
supine (sagnbót)		skuldast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skuldandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skuldast	við skuldumst	present (nútíð)	ég skuldist	við skuldumst
	þú skuldast	þið skuldist		þú skuldist	þið skuldist
	hann, hún, það skuldast	þeir, þær, þau skuldast		hann, hún, það skuldist	þeir, þær, þau skuldist
past (þátíð)	ég skuldaðist	við skulduðumst	past (þátíð)	ég skuldaðist	við skulduðumst
	þú skuldaðist	þið skulduðust		þú skuldaðist	þið skulduðust
	hann, hún, það skuldaðist	þeir, þær, þau skulduðust		hann, hún, það skuldaðist	þeir, þær, þau skulduðust
imperative (boðháttur)	skuldast (þú)	skuldist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skuldastu	skuldisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skuldaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skuldaður	skulduð	skuldað		skuldaðir	skuldaðar	skulduð
accusative (þolfall)	skuldaðan	skuldaða	skuldað		skuldaða	skuldaðar	skulduð
dative (þágufall)	skulduðum	skuldaðri	skulduðu		skulduðum	skulduðum	skulduðum
genitive (eignarfall)	skuldaðs	skuldaðrar	skuldaðs		skuldaðra	skuldaðra	skuldaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skuldaði	skuldaða	skuldaða		skulduðu	skulduðu	skulduðu
accusative (þolfall)	skuldaða	skulduðu	skuldaða		skulduðu	skulduðu	skulduðu
dative (þágufall)	skuldaða	skulduðu	skuldaða		skulduðu	skulduðu	skulduðu
genitive (eignarfall)	skuldaða	skulduðu	skuldaða		skulduðu	skulduðu	skulduðu

Derived terms

• skuldari
• skuldunautur

Related terms

• skuld

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From skuld.

Alternative forms

• skulde (“e-infinitive”)
• skylda, skylde

Verb

skulda (present tense skuldar, past tense skulda, past participle skulda, passive infinitive skuldast, present participle skuldande, imperative skulda/skuld)

1. to owe
2. to accuse, blame

Derived terms

• skulding

Etymology 2

Noun

skulda f

1. singular definite of skuld

References

“skulda” in The Nynorsk Dictionary.