söz etmek

Turkish

Etymology

From Proto-Turkic *sö- (to say), with the suffix Proto-Turkic *-Uz. Morphologically söz +‎ etmek.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsœz et.mec/

Verb

söz etmek (third-person singular simple present söz eder)

1. To discuss, to talk about something.
2. To gossip about something or someone.

Conjugation

Conjugation of söz etmek

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative
infinitive			söz etmek
impersonal participle	imperfective		söz eden
	perfective		söz etmiş
	prospective		söz edecek
personal participle	non-prospective		söz ettiğim	söz ettiğin	söz ettiği	söz ettiğimiz	söz ettiğiniz	söz ettikleri
	prospective		söz edeceğim	söz edeceğin	söz edeceği	söz edeceğimiz	söz edeceğiniz	söz edecekleri
verbal noun			söz etme
way of doing			söz ediş
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	söz ederim	söz edersin	söz eder	söz ederiz	söz edersiniz	söz ederler
		imperfective	söz ediyorum	söz ediyorsun	söz ediyor	söz ediyoruz	söz ediyorsunuz	söz ediyorlar
	past	perfective	söz ettim	söz ettin	söz etti	söz ettik	söz ettiniz	söz ettiler
		imperfective	söz ediyordum	söz ediyordun	söz ediyordu	söz ediyorduk	söz ediyordunuz	söz ediyorlardı (or söz ediyordular)
	future		söz edeceğim	söz edeceksin	söz edecek	söz edeceğiz	söz edeceksiniz	söz edecekler
inferential	perfective		söz etmişim	söz etmişsin	söz etmiş	söz etmişiz	söz etmişsiniz	söz etmişler
	aorist		söz edermişim	söz edermişsin	söz edermiş	söz edermişiz	söz edermişsiniz	söz ederlermiş (or söz edermişlar)
	imperfective		söz ediyormuşum	söz ediyormuşsun	söz ediyormuş	söz ediyormuşuz	söz ediyormuşsunuz	söz ediyorlarmış
conditional	simple		söz etsem	söz etsen	söz etse	söz etsek	söz etseniz	söz etseler
	perfective		söz etseydim	söz etseydin	söz etseydi	söz etseydik	söz etseydiniz	söz etseydiler
optative			söz edeyim	söz edesin	söz ede	söz edelim	söz edesiniz	söz edeler
progressive			söz etmekteyim	söz etmektesin	söz etmekte	söz etmekteyiz	söz etmektesiniz	söz etmekteler
necessitative			söz etmeliyim	söz etmelisin	söz etmeli	söz etmeliyiz	söz etmelisiniz	söz etmeliler
imperative				söz et	söz etsin		söz edin (or söz ediniz)	söz etsinler
Positive interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	söz eder miyim?	söz eder misin?	söz eder mi?	söz eder miyiz?	söz eder misiniz?	söz ederler mi?
		imperfective	söz ediyor muyum?	söz ediyor musun?	söz ediyor mu?	söz ediyor muyuz?	söz ediyor musunuz?	söz ediyorlar mı?
	past	perfective	söz ettim mi?	söz ettin mi?	söz etti mi?	söz ettik mi?	söz ettiniz mi?	söz ettiler mi?
		imperfective	söz ediyor muydum?	söz ediyor muydun?	söz ediyor muydu?	söz ediyor muyduk?	söz ediyor muydunuz?	söz ediyorlar mıydı?
	future		söz edecek miyim?	söz edecek misin?	söz edecek mi?	söz edecek miyiz?	söz edecek misiniz?	söz edecekler mi?
inferential	perfective		söz etmiş miyim?	söz etmiş misin?	söz etmiş mi?	söz etmiş miyiz?	söz etmiş misiniz?	söz etmişler mi?
	aorist		söz eder miymişim?	söz eder miymişsin?	söz eder miymiş?	söz eder miymişiz?	söz eder miymişsiniz?	söz ederler miymiş?
	imperfective		söz ediyor muymuşum?	söz ediyor muymuşsun?	söz ediyor muymuş?	söz ediyor muymuşuz?	söz ediyor muymuşsunuz?	söz ediyorlar mıymış?
conditional	simple		söz etsem mi?	söz etsen mi?	söz etse mi?	söz etsek mi?	söz etseniz mi?	söz etseler mi?
	perfective		söz etse miydim?	söz etse miydin?	söz etse miydi?	söz etse miydik?	söz etse miydiniz?	söz etseler miydi?
progressive			söz etmekte miyim?	söz etmekte misin?	söz etmekte mi?	söz etmekte miyiz?	söz etmekte misiniz?	söz etmekteler mi?
necessitative			söz etmeli miyim?	söz etmeli misin?	söz etmeli mi?	söz etmeli miyiz?	söz etmeli misiniz?	söz etmeliler mi?
Negative declarative
infinitive			söz etmemek
impersonal participle	imperfective		söz etmeyen
	perfective		söz etmemiş
	prospective		söz etmeyecek
personal participle	non-prospective		söz etmediğim	söz etmediğin	söz etmediği	söz etmediğimiz	söz etmediğiniz	söz etmedikleri
	prospective		söz etmeyeceğim	söz etmeyeceğin	söz etmeyeceği	söz etmeyeceğimiz	söz etmeyeceğiniz	söz etmeyecekleri
verbal noun			söz etmeme
way of doing			söz etmeyiş
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	söz etmem	söz etmezsin	söz etmez	söz etmeyiz	söz etmezsiniz	söz etmezler
		imperfective	söz etmiyorum	söz etmiyorsun	söz etmiyor	söz etmiyoruz	söz etmiyorsunuz	söz etmiyorlar
	past	perfective	söz etmedim	söz etmedin	söz etmedi	söz etmedik	söz etmediniz	söz etmediler
		imperfective	söz etmiyordum	söz etmiyordun	söz etmiyordu	söz etmiyorduk	söz etmiyordunuz	söz etmiyorlardı
	future		söz etmeyeceğim	söz etmeyeceksin	söz etmeyecek	söz etmeyeceğiz	söz etmeyeceksiniz	söz etmeyecekler
inferential	perfective		söz etmemişim	söz etmemişsin	söz etmemiş	söz etmemişiz	söz etmemişsiniz	söz etmemişler
	aorist		söz etmezmişim	söz etmezmişsin	söz etmezmiş	söz etmezmişiz	söz etmezmişsiniz	söz etmezlermiş
	imperfective		söz etmiyormuşum	söz etmiyormuşsun	söz etmiyormuş	söz etmiyormuşuz	söz etmiyormuşsunuz	söz etmiyorlarmış
conditional	simple		söz etmesem	söz etmesen	söz etmese	söz etmesek	söz etmeseniz	söz etmeseler
	perfective		söz etmeseydim	söz etmeseydin	söz etmeseydi	söz etmeseydik	söz etmeseydiniz	söz etmeseydiler
optative			söz etmeyeyim	söz etmeyesin	söz etmeye	söz etmeyelim	söz etmeyesiniz	söz etmeyeler
progressive			söz etmemekteyim	söz etmemektesin	söz etmemekte	söz etmemekteyiz	söz etmemektesiniz	söz etmemekteler
necessitative			söz etmemeliyim	söz etmemelisin	söz etmemeli	söz etmemeliyiz	söz etmemelisiniz	söz etmemeliler
imperative				söz etme	söz etmesin		söz etmeyin (or söz etmeyiniz)	söz etmesinler
Negative interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	söz etmez miyim?	söz etmez misin?	söz etmez mi?	söz etmez miyiz?	söz etmez misiniz?	söz etmezler mi?
		imperfective	söz etmiyor muyum?	söz etmiyor musun?	söz etmiyor mu?	söz etmiyor muyuz?	söz etmiyor musunuz?	söz etmiyorlar mı?
	past	perfective	söz etmedim mi?	söz etmedin mi?	söz etmedi mi?	söz etmedik mi?	söz etmediniz mi?	söz etmediler mi?
		imperfective	söz etmiyor muydum?	söz etmiyor muydun?	söz etmiyor muydu?	söz etmiyor muyduk?	söz etmiyor muydunuz?	söz etmiyorlar mıydı?
	future		söz etmeyecek miyim?	söz etmeyecek misin?	söz etmeyecek mi?	söz etmeyecek miyiz?	söz etmeyecek misiniz?	söz etmeyecekler mi?
inferential	perfective		söz etmemiş miyim?	söz etmemiş misin?	söz etmemiş mi?	söz etmemiş miyiz?	söz etmemiş misiniz?	söz etmemişler mi?
	aorist		söz etmez miymişim?	söz etmez miymişsin?	söz etmez mimiş?	söz etmez miymişiz?	söz etmez miymişsiniz?	söz etmezler miymiş?
	imperfective		söz etmiyor muymuşum?	söz etmiyor muymuşsun?	söz etmiyor muymuş?	söz etmiyor muymuşuz?	söz etmiyor muymuşsunuz?	söz etmiyorlar mıymış?
conditional	simple		söz etmesem mi?	söz etmesen mi?	söz etmese mi?	söz etmesek mi?	söz etmeseniz mi?	söz etmeseler mi?
	perfective		söz etmese miydim?	söz etmese miydin?	söz etmese miydi?	söz etmese miydik?	söz etmese miydiniz?	söz etmeseler miydi?
progressive			söz etmemekte miyim?	söz etmemekte misin?	söz etmemekte mi?	söz etmemekte miyiz?	söz etmemekte misiniz?	söz etmemekteler mi?
necessitative			söz etmemeli miyim?	söz etmemeli misin?	söz etmemeli mi?	söz etmemeli miyiz?	söz etmemeli misiniz?	söz etmemeliler mi?

Further reading

• “söz etmek”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu