oppiaine
Jump to navigation
Jump to search
Finnish[edit]
Etymology[edit]
oppi (“study”) + aine (“matter, subject”). Coined by Finnish linguist and author Reinhold von Becker in 1843.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
oppiaine
- subject (particular area of study)
Declension[edit]
Inflection of oppiaine (Kotus type 48/hame, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | oppiaine | oppiaineet | ||
genitive | oppiaineen | oppiaineiden oppiaineitten | ||
partitive | oppiainetta | oppiaineita | ||
illative | oppiaineeseen | oppiaineisiin oppiaineihin | ||
singular | plural | |||
nominative | oppiaine | oppiaineet | ||
accusative | nom. | oppiaine | oppiaineet | |
gen. | oppiaineen | |||
genitive | oppiaineen | oppiaineiden oppiaineitten | ||
partitive | oppiainetta | oppiaineita | ||
inessive | oppiaineessa | oppiaineissa | ||
elative | oppiaineesta | oppiaineista | ||
illative | oppiaineeseen | oppiaineisiin oppiaineihin | ||
adessive | oppiaineella | oppiaineilla | ||
ablative | oppiaineelta | oppiaineilta | ||
allative | oppiaineelle | oppiaineille | ||
essive | oppiaineena | oppiaineina | ||
translative | oppiaineeksi | oppiaineiksi | ||
abessive | oppiaineetta | oppiaineitta | ||
instructive | — | oppiainein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Synonyms[edit]
Derived terms[edit]
compounds
Further reading[edit]
- “oppiaine”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-03