ontwijden
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From ont- (“de-”) + wijden (“sanctify”).
Pronunciation[edit]
- IPA(key): /ˌɔntˈʋɛi̯.də(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: ont‧wij‧den
- Rhymes: -ɛi̯dən
- Homophone: ontweiden
Verb[edit]
ontwijden
- (transitive) to desanctify
Usage notes[edit]
Not to be confused with its homophone ontweiden (“to disembowel”).
Inflection[edit]
| Conjugation of ontwijden (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontwijden | |||
| past singular | ontwijdde | |||
| past participle | ontwijd | |||
| infinitive | ontwijden | |||
| gerund | ontwijden n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontwijd | ontwijdde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontwijdt | ontwijdde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontwijdt | ontwijdde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontwijdt | ontwijdde | ||
| 3rd person singular | ontwijdt | ontwijdde | ||
| plural | ontwijden | ontwijdden | ||
| subjunctive sing.1 | ontwijde | ontwijdde | ||
| subjunctive plur.1 | ontwijden | ontwijdden | ||
| imperative sing. | ontwijd | |||
| imperative plur.1 | ontwijdt | |||
| participles | ontwijdend | ontwijd | ||
| 1) Archaic. | ||||