offensief

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from French offensif, from Latin offensīvus.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˌɔ.fɛnˈsif/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: of‧fen‧sief
  • Rhymes: -if

Noun

[edit]

offensief n (plural offensieven, diminutive offensiefje n)

  1. offensive

Derived terms

[edit]

Adjective

[edit]

offensief (comparative offensiever, superlative offensiefst)

  1. (competition) offensive

Inflection

[edit]
Declension of offensief
uninflected offensief
inflected offensieve
comparative offensiever
positive comparative superlative
predicative/adverbial offensief offensiever het offensiefst
het offensiefste
indefinite m./f. sing. offensieve offensievere offensiefste
n. sing. offensief offensiever offensiefste
plural offensieve offensievere offensiefste
definite offensieve offensievere offensiefste
partitive offensiefs offensievers

Antonyms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Afrikaans: offensief
  • Indonesian: ofensif