odkładacz
Jump to navigation
Jump to search
Polish
[edit]Etymology
[edit]From odkładać + -acz. First attested in 1588.[1]
Pronunciation
[edit]- IPA(key): /ɔtˈkwa.dat͡ʂ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ɔtˈkɫa.dat͡ʂ/
- Rhymes: -adat͡ʂ
- Syllabification: od‧kła‧dacz
Noun
[edit]odkładacz m pers
- (obsolete) procrastinator
- Synonym: prokrastynator
Declension
[edit]Declension of odkładacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | odkładacz | odkładacze |
| genitive | odkładacza | odkładaczy |
| dative | odkładaczowi | odkładaczom |
| accusative | odkładacza | odkładaczy |
| instrumental | odkładaczem | odkładaczami |
| locative | odkładaczu | odkładaczach |
| vocative | odkładaczu | odkładacze |
Related terms
[edit]adjectives
adverb
nouns
verbs
References
[edit]Further reading
[edit]- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “odkładacz”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “odkładacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “odkładacz”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 608
- odkładacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego