narzecze

Polish

Etymology

Borrowed from Russian наре́чие (naréčije), from Proto-Slavic *narěčьje. By surface analysis, na- +‎ rzec +‎ -e.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈʐɛ.t͡ʂɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡ʂɛ
• Syllabification: na‧rze‧cze

Noun

narzecze n

1. (often literary) language, lingo, vernacular, idiom

   Synonyms: mowa, język

2. (linguistics, rare) dialect, vernacular

   Synonyms: dialekt, gwara

Declension

Declension of narzecze

	singular	plural
nominative	narzecze	narzecza
genitive	narzecza	narzeczy
dative	narzeczu	narzeczom
accusative	narzecze	narzecza
instrumental	narzeczem	narzeczami
locative	narzeczu	narzeczach
vocative	narzecze	narzecza

Further reading

• narzecze in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• narzecze in Polish dictionaries at PWN