manatus
Jump to navigation
Jump to search
See also: Manatus
Latin[edit]
Etymology[edit]
From Spanish manatí, of Cariban origin.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /maˈnaː.tus/, [mäˈnäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /maˈna.tus/, [mäˈnäːt̪us]
Noun[edit]
manātus m (genitive manātī); second declension
- (New Latin) sea cow; dugong or manatee
- 1705, R. P. Geo. Jos. Camelli ad D. Jacobum Petiver, "De Piscibus Moluscis & Crustaceis Philippensibus", Philosophical Transactions, No. 302, page "2069"
- Duyong Indorum, Peje mulier Hyſpanorum, Haybe Sinarum, eſt Manatus Cluſii, & aliorum.
- (please add an English translation of this quotation)
- 1705, R. P. Geo. Jos. Camelli ad D. Jacobum Petiver, "De Piscibus Moluscis & Crustaceis Philippensibus", Philosophical Transactions, No. 302, page "2069"
Declension[edit]
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | manātus | manātī |
Genitive | manātī | manātōrum |
Dative | manātō | manātīs |
Accusative | manātum | manātōs |
Ablative | manātō | manātīs |
Vocative | manāte | manātī |
Descendants[edit]
- Translingual: Manatus (now Trichechus)
References[edit]
- manatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)