lijf

Dutch

Etymology

From Middle Dutch lijf, from Old Dutch līf, from Proto-West Germanic *līb, from Proto-Germanic *lībą.

Pronunciation

• IPA^(key): /lɛi̯f/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: lijf
• Rhymes: -ɛi̯f

Noun

lijf n (plural lijven, diminutive lijfje n)

1. A body.

   Synonym: lichaam

   Hyponyms: kadaver, kreng, lijk

2. A corsage.
3. (algebra, in the Netherlands) A field.
4. (algebra, in Belgium) A division ring.

Derived terms

• achterlijf
• aflijven
• bovenlijf
• de stuipen op het lijf jagen
• die een wijf trouwt om het schoon lijf, verliest het lijf en houdt het wijf
• inlijven
• lijfarts
• lijfeigen
• lijfelijk
• lijfgeur
• lijfknecht
• lijflied
• lijfrente
• lijfwacht
• lijvig
• onderlijf
• zwaarlijvig

 

Descendants

• Afrikaans: lyf
• Berbice Creole Dutch: lifu
• Negerhollands: lief, lif, lijf

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch līf, from Proto-West Germanic *līb.

Noun

lijf n

1. body
2. life (being alive)
3. life (course of life)
4. life force

Inflection

This noun needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: lijf
  • Afrikaans: lyf
  • Berbice Creole Dutch: lifu
  • Negerhollands: lief, lif, lijf
• Limburgish: lief
• Zealandic: lief

Further reading

• “lijf”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “lijf”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN

Middle English

Noun

lijf

1. Alternative spelling of lyf