lepja

Icelandic

Etymology

From the Old Norse lepja; compare English lap.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlɛːpja/

  Rhymes: -ɛːpja

Verb

lepja (weak verb, third-person singular past indicative lapti, supine lapið)

1. (transitive, governs the accusative, of animals drinking) to lap, to lap up

Conjugation

lepja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að lepja
supine (sagnbót)		lapið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		lepjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lep	við lepjum	present (nútíð)	ég lepji	við lepjum
	þú lepur	þið lepjið		þú lepjir	þið lepjið
	hann, hún, það lepur	þeir, þær, þau lepja		hann, hún, það lepji	þeir, þær, þau lepji
past (þátíð)	ég lapti	við löptum	past (þátíð)	ég lepti	við leptum
	þú laptir	þið löptuð		þú leptir	þið leptuð
	hann, hún, það lapti	þeir, þær, þau löptu		hann, hún, það lepti	þeir, þær, þau leptu
imperative (boðháttur)	lep (þú)	lepjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	leptu	lepjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

lapinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lapinn	lapin	lapið		laptir	laptar	lapin
accusative (þolfall)	lapinn	lapta	lapið		lapta	laptar	lapin
dative (þágufall)	löptum	lapinni	löptu		löptum	löptum	löptum
genitive (eignarfall)	lapins	lapinnar	lapins		lapinna	lapinna	lapinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	lapti	lapta	lapta		löptu	löptu	löptu
accusative (þolfall)	lapta	löptu	lapta		löptu	löptu	löptu
dative (þágufall)	lapta	löptu	lapta		löptu	löptu	löptu
genitive (eignarfall)	lapta	löptu	lapta		löptu	löptu	löptu

Derived terms

• lepja dauðann úr skel
• lepja í (to gossip)

Norwegian Bokmål

Verb

lepja

1. past tense of lepje
2. supine of lepje

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Old Norse lepja, from Proto-Germanic *lapjaną.

Verb

lepja (present tense lepjar, past tense lepja, past participle lepja, passive infinitive lepjast, present participle lepjande, imperative lepja/lepj)

1. (transitive, intransitive) to lap, lap up

Inflection

• Until 1938, this verb was inflected like a telja class verb. Forms such as lapte were then made non-standard.

References

• “lepja” in The Nynorsk Dictionary.
• “lepja” in The Ordnett Dictionary