jellege

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian

[edit]

Etymology

[edit]

jelleg +‎ -e (possessive suffix)

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈjɛlːɛɡɛ]
  • Hyphenation: jel‧le‧ge

Noun

[edit]

jellege

  1. third-person singular single-possession possessive of jelleg

Declension

[edit]
Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony)
singular plural
nominative jellege
accusative jellegét
dative jellegének
instrumental jellegével
causal-final jellegéért
translative jellegévé
terminative jellegéig
essive-formal jellegeként
essive-modal jellegéül
inessive jellegében
superessive jellegén
adessive jellegénél
illative jellegébe
sublative jellegére
allative jellegéhez
elative jellegéből
delative jellegéről
ablative jellegétől
non-attributive
possessive - singular
jellegéé
non-attributive
possessive - plural
jellegééi