hagga

See also: håggå

Afar

Pronunciation

• IPA^(key): /haɡˈɡa/, [hʌɡˈɡʌ]
• Hyphenation: hag‧ga

Noun

haggá f 

1. amazement

References

• Mohamed Hassan Kamil (2015) L’afar: description grammaticale d’une langue couchitique (Djibouti, Erythrée et Ethiopie)‎^[1], Paris: Université Sorbonne Paris Cité (doctoral thesis), page 75

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhakːa/

  Rhymes: -akːa

Verb

hagga (weak verb, third-person singular past indicative haggaði, supine haggað)

1. (transitive, governs the dative) to budge

   Honum verður ekki haggað.

   He won't budge. (He won't be budged.)

Conjugation

hagga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hagga
supine (sagnbót)		haggað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		haggandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hagga	við höggum	present (nútíð)	ég haggi	við höggum
	þú haggar	þið haggið		þú haggir	þið haggið
	hann, hún, það haggar	þeir, þær, þau hagga		hann, hún, það haggi	þeir, þær, þau haggi
past (þátíð)	ég haggaði	við högguðum	past (þátíð)	ég haggaði	við högguðum
	þú haggaðir	þið högguðuð		þú haggaðir	þið högguðuð
	hann, hún, það haggaði	þeir, þær, þau högguðu		hann, hún, það haggaði	þeir, þær, þau högguðu
imperative (boðháttur)	hagga (þú)	haggið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	haggaðu	haggiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

haggast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að haggast
supine (sagnbót)		haggast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		haggandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég haggast	við höggumst	present (nútíð)	ég haggist	við höggumst
	þú haggast	þið haggist		þú haggist	þið haggist
	hann, hún, það haggast	þeir, þær, þau haggast		hann, hún, það haggist	þeir, þær, þau haggist
past (þátíð)	ég haggaðist	við högguðumst	past (þátíð)	ég haggaðist	við högguðumst
	þú haggaðist	þið högguðust		þú haggaðist	þið högguðust
	hann, hún, það haggaðist	þeir, þær, þau högguðust		hann, hún, það haggaðist	þeir, þær, þau högguðust
imperative (boðháttur)	haggast (þú)	haggist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	haggastu	haggisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• hagga við
• haggast

Swedish

Etymology

Ultimately from Proto-West Germanic *hagatussjā (“witch”). Compare häxa (“witch, hag”), a German borrowing. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term. Which language was this borrowed from? No entry in SAOB.

Noun

hagga c

1. (derogatory) an unpleasant (older) woman; a hag

Declension

Declension of hagga
	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	hagga	haggan	haggor	haggorna
Genitive	haggas	haggans	haggors	haggornas

See also

• argbigga
• huskors
• ragata
• rivjärn
• satkärring
• satmara

References

• hagga in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• hagga in Svensk ordbok (SO)