facia

See also: facía and façia

English

Noun

facia (plural facias)

1. Alternative form of fascia

Anagrams

• AFAIC

Latin

Etymology

Attested in Vergilius (7th. c.).

Noun

facia f (genitive faciae); first declension (Early Medieval Latin)

1. Alternative form of faciēs (“face”)

Declension

First-declension noun.

Case	Singular	Plural
Nominative	facia	faciae
Genitive	faciae	faciārum
Dative	faciae	faciīs
Accusative	faciam	faciās
Ablative	faciā	faciīs
Vocative	facia	faciae

Descendants

• see: faciēs

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish فاجعه (faci'a), from Arabic فَاجِعَة (fājiʕa). Compare Azerbaijani faciə.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

facia (definite accusative faciayı, plural facialar)

1. catastrophe, tragedy
   • 1935 November 13, “Facianın plânçosu: 24 ölü ve kayıb!”, in Cumhuriyet, Istanbul:

     Evvelki geceki Inebolu vapuru faciasının kurbanları hakkında yapılan tahkikat ve tetkikat ilk tahminlerin biraz mubalâğali olduğunu göstermiştir.

     (please add an English translation of this quotation)

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “facia”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890) “فاجع”, in A Turkish and English Lexicon‎^[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1358
• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN