dzwoniec

Polish

Etymology

From dzwon +‎ -iec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡zvɔ.ɲɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɲɛt͡s
• Syllabification: dzwo‧niec

Noun

dzwoniec m animal

1. greenfinch

Declension

Declension of dzwoniec

	singular	plural
nominative	dzwoniec	dzwońce
genitive	dzwońca	dzwońców
dative	dzwońcowi	dzwońcom
accusative	dzwońca	dzwońce
instrumental	dzwońcem	dzwońcami
locative	dzwońcu	dzwońcach
vocative	dzwońcu	dzwońce

Noun

dzwoniec m pers

1. (Warsaw) doorkeeper
2. (derogatory) moron, dimwit

   Synonyms: see Thesaurus:głupiec

Declension

Declension of dzwoniec

	singular	plural
nominative	dzwoniec	dzwońcy/dzwońce (deprecative)
genitive	dzwońca	dzwońców
dative	dzwońcowi	dzwońcom
accusative	dzwońca	dzwońców
instrumental	dzwońcem	dzwońcami
locative	dzwońcu	dzwońcach
vocative	dzwończe	dzwońcy

Further reading

• dzwoniec in Polish dictionaries at PWN