dylja

Icelandic

Etymology

From Old Norse dylja, from Proto-Germanic *duljaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɪlja/

  Rhymes: -ɪlja

Verb

dylja (weak verb, third-person singular past indicative duldi, supine dulið)

1. (transitive, with accusative) to hide, to conceal

   Synonyms: fela, hylja, leyna

Conjugation

dylja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að dylja
supine (sagnbót)		dulið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		dyljandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dyl	við dyljum	present (nútíð)	ég dylji	við dyljum
	þú dylur	þið dyljið		þú dyljir	þið dyljið
	hann, hún, það dylur	þeir, þær, þau dylja		hann, hún, það dylji	þeir, þær, þau dylji
past (þátíð)	ég duldi	við duldum	past (þátíð)	ég dyldi	við dyldum
	þú duldir	þið dulduð		þú dyldir	þið dylduð
	hann, hún, það duldi	þeir, þær, þau duldu		hann, hún, það dyldi	þeir, þær, þau dyldu
imperative (boðháttur)	dyl (þú)	dyljið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dyldu	dyljiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dyljast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að dyljast
supine (sagnbót)		dulist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		dyljandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dylst	við dyljumst	present (nútíð)	ég dyljist	við dyljumst
	þú dylst	þið dyljist		þú dyljist	þið dyljist
	hann, hún, það dylst	þeir, þær, þau dyljast		hann, hún, það dyljist	þeir, þær, þau dyljist
past (þátíð)	ég duldist	við duldumst	past (þátíð)	ég dyldist	við dyldumst
	þú duldist	þið duldust		þú dyldist	þið dyldust
	hann, hún, það duldist	þeir, þær, þau duldust		hann, hún, það dyldist	þeir, þær, þau dyldust
imperative (boðháttur)	dylst (þú)	dylist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dylstu	dylisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dulinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dulinn	dulin	dulið		duldir	duldar	dulin
accusative (þolfall)	dulinn	dulda	dulið		dulda	duldar	dulin
dative (þágufall)	duldum	dulinni	duldu		duldum	duldum	duldum
genitive (eignarfall)	dulins	dulinnar	dulins		dulinna	dulinna	dulinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	duldi	dulda	dulda		duldu	duldu	duldu
accusative (þolfall)	dulda	duldu	dulda		duldu	duldu	duldu
dative (þágufall)	dulda	duldu	dulda		duldu	duldu	duldu
genitive (eignarfall)	dulda	duldu	dulda		duldu	duldu	duldu

Related terms

• dul (“concealment”)
• duld (“neurosis, complex”)
• dulur (“reticent, reserved”)

Norwegian Nynorsk

Verb

dylja (present tense dyl, past tense dulde)

1. (pre-1938) alternative form of dølja

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *duljaną (“to mislead”).

Verb

dylja (singular past indicative duldi, plural past indicative duldu, past participle duldr)

1. (transitive with accusative) to hide, to conceal

Conjugation

Conjugation of dylja — active (weak class 1)

infinitive	dylja
present participle	dyljandi
past participle	duldr, duliðr
indicative	present	past
1st-person singular	dyl	dulda
2nd-person singular	dylr	duldir
3rd-person singular	dylr	duldi
1st-person plural	dyljum	duldum
2nd-person plural	dylið	dulduð
3rd-person plural	dylja	duldu
subjunctive	present	past
1st-person singular	dylja	dylda
2nd-person singular	dylir	dyldir
3rd-person singular	dyli	dyldi
1st-person plural	dylim	dyldim
2nd-person plural	dylið	dyldið
3rd-person plural	dyli	dyldi
imperative	present
2nd-person singular	dyl
1st-person plural	dyljum
2nd-person plural	dylið

Conjugation of dylja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	dyljask
present participle	dyljandisk
past participle	dylzk, dulizk
indicative	present	past
1st-person singular	dyljumk	duldumk
2nd-person singular	dylsk	duldisk
3rd-person singular	dylsk	duldisk
1st-person plural	dyljumsk	duldumsk
2nd-person plural	dylizk	dulduzk
3rd-person plural	dyljask	duldusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	dyljumk	dyldumk
2nd-person singular	dylisk	dyldisk
3rd-person singular	dylisk	dyldisk
1st-person plural	dylimsk	dyldimsk
2nd-person plural	dylizk	dyldizk
3rd-person plural	dylisk	dyldisk
imperative	present
2nd-person singular	dylsk
1st-person plural	dyljumsk
2nd-person plural	dylizk

• Note also past participle dulinn.

Related terms

• dul f (“concealment, secret; self-conceit, pride”)
• dula (“to deny”)
• dulr (“silent, close”)

Descendants

• Icelandic: dylja
• Norwegian Nynorsk: dølja, dølje, dylja
• Swedish: dölja
• Danish: dølge
  • Norwegian Bokmål: dølge

References

• “dylja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press