dathaigh

Irish

Etymology 1

From dath (“colour”) +‎ -igh.

Verb

dathaigh (present analytic dathaíonn, future analytic dathóidh, verbal noun dathú, past participle daite)

1. (transitive, intransitive) dye, tint
2. (transitive, intransitive) colour, stain

Conjugation

conjugation of dathaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	dathaím	dathaíonn tú; dathaír†	dathaíonn sé, sí	dathaímid; dathaíonn muid	dathaíonn sibh	dathaíonn siad; dathaíd†	a dhathaíonn; a dhathaíos / a ndathaíonn*; a ndathaíos*	dathaítear
	past	dhathaigh mé; dhathaíos	dhathaigh tú; dhathaís	dhathaigh sé, sí	dhathaíomar; dhathaigh muid	dhathaigh sibh; dhathaíobhair	dhathaigh siad; dhathaíodar	a dhathaigh / ar dhathaigh*	dathaíodh
	past habitual	dhathaínn / ndathaínn‡‡	dhathaíteá / ndathaíteᇇ	dhathaíodh sé, sí / ndathaíodh sé, s퇇	dhathaímis; dhathaíodh muid / ndathaímis‡‡; ndathaíodh muid‡‡	dhathaíodh sibh / ndathaíodh sibh‡‡	dhathaídís; dhathaíodh siad / ndathaídís‡‡; ndathaíodh siad‡‡	a dhathaíodh / a ndathaíodh*	dhathaítí / ndathaít퇇
future		dathóidh mé; dathód; dathóchaidh mé†	dathóidh tú; dathóir†; dathóchaidh tú†	dathóidh sé, sí; dathóchaidh sé, sí†	dathóimid; dathóidh muid; dathóchaimid†; dathóchaidh muid†	dathóidh sibh; dathóchaidh sibh†	dathóidh siad; dathóid†; dathóchaidh siad†	a dhathóidh; a dhathós; a dhathóchaidh†; a dhathóchas† / a ndathóidh*; a ndathós*; a ndathóchaidh*†; a ndathóchas*†	dathófar; dathóchar†
conditional		dhathóinn; dhathóchainn† / ndathóinn‡‡; ndathóchainn†‡‡	dhathófá; dhathóchthᆠ/ ndathófᇇ; ndathóchthᆇ‡	dhathódh sé, sí; dhathóchadh sé, s토/ ndathódh sé, s퇇; ndathóchadh sé, s톇‡	dhathóimis; dhathódh muid; dhathóchaimis†; dhathóchadh muid† / ndathóimis‡‡; ndathódh muid‡‡; ndathóchaimis†‡‡; ndathóchadh muid†‡‡	dhathódh sibh; dhathóchadh sibh† / ndathódh sibh‡‡; ndathóchadh sibh†‡‡	dhathóidís; dhathódh siad; dhathóchadh siad† / ndathóidís‡‡; ndathódh siad‡‡; ndathóchadh siad†‡‡	a dhathódh; a dhathóchadh† / a ndathódh*; a ndathóchadh*†	dhathófaí; dhathóchtha토/ ndathófa퇇; ndathóchtha톇‡
subjunctive	present	go ndathaí mé; go ndathaíod†	go ndathaí tú; go ndathaír†	go ndathaí sé, sí	go ndathaímid; go ndathaí muid	go ndathaí sibh	go ndathaí siad; go ndathaíd†	—	go ndathaítear
	past	dá ndathaínn	dá ndathaíteá	dá ndathaíodh sé, sí	dá ndathaímis; dá ndathaíodh muid	dá ndathaíodh sibh	dá ndathaídís; dá ndathaíodh siad	—	dá ndathaítí
imperative		dathaím	dathaigh	dathaíodh sé, sí	dathaímis	dathaígí; dathaídh†	dathaídís	—	dathaítear
verbal noun		dathú
past participle		daite

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Related terms

• péinteáil

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

dathaigh

1. inflection of dathach:
   1. vocative/genitive singular masculine
   2. (archaic) dative singular feminine

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
dathaigh	dhathaigh	ndathaigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “dathaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN