From canta (“chunk”) + -áil.
cantáil (present analytic cantálann, future analytic cantálfaidh, verbal noun cantáil, past participle cantáilte)
- (transitive, intransitive) break off in chunks
- (transitive, intransitive) grab, devour
|
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| indicative
|
present
|
cantálaim
|
cantálann tú;
cantálair†
|
cantálann sé, sí
|
cantálaimid
|
cantálann sibh
|
cantálann siad;
cantálaid†
|
a chantálann; a chantálas /
a gcantálann*; a gcantálas*
|
cantáiltear
|
| past
|
chantáil mé; chantálas
|
chantáil tú; chantálais
|
chantáil sé, sí
|
chantálamar; chantáil muid
|
chantáil sibh; chantálabhair
|
chantáil siad; chantáladar
|
a chantáil /
ar chantáil*
|
cantáladh
|
| past habitual
|
chantálainn / gcantálainn‡‡
|
chantáilteá / gcantáilteᇇ
|
chantáladh sé, sí / gcantáladh sé, s퇇
|
chantálaimis; chantáladh muid / gcantálaimis‡‡; gcantáladh muid‡‡
|
chantáladh sibh / gcantáladh sibh‡‡
|
chantálaidís; chantáladh siad / gcantálaidís‡‡; gcantáladh siad‡‡
|
a chantáladh /
a gcantáladh*
|
chantáiltí / gcantáilt퇇
|
| future
|
cantálfaidh mé;
cantálfad
|
cantálfaidh tú;
cantálfair†
|
cantálfaidh sé, sí
|
cantálfaimid;
cantálfaidh muid
|
cantálfaidh sibh
|
cantálfaidh siad;
cantálfaid†
|
a chantálfaidh; a chantálfas /
a gcantálfaidh*; a gcantálfas*
|
cantálfar
|
| conditional
|
chantálfainn / gcantálfainn‡‡
|
chantálfá / gcantálfᇇ
|
chantálfadh sé, sí / gcantálfadh sé, s퇇
|
chantálfaimis; chantálfadh muid / gcantálfaimis‡‡; gcantálfadh muid‡‡
|
chantálfadh sibh / gcantálfadh sibh‡‡
|
chantálfaidís; chantálfadh siad / gcantálfaidís‡‡; gcantálfadh siad‡‡
|
a chantálfadh /
a gcantálfadh*
|
chantálfaí / gcantálfa퇇
|
| subjunctive
|
present
|
go gcantála mé;
go gcantálad†
|
go gcantála tú;
go gcantálair†
|
go gcantála sé, sí
|
go gcantálaimid;
go gcantála muid
|
go gcantála sibh
|
go gcantála siad;
go gcantálaid†
|
—
|
go gcantáiltear
|
| past
|
dá gcantálainn
|
dá gcantáilteá
|
dá gcantáladh sé, sí
|
dá gcantálaimis;
dá gcantáladh muid
|
dá gcantáladh sibh
|
dá gcantálaidís;
dá gcantáladh siad
|
—
|
dá gcantáiltí
|
| imperative
|
cantálaim
|
cantáil
|
cantáladh sé, sí
|
cantálaimis
|
cantálaigí;
cantálaidh†
|
cantálaidís
|
—
|
cantáiltear
|
| verbal noun
|
cantáil
|
| past participle
|
cantáilte
|
*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
cantáil f (genitive singular cantála)
- verbal noun of cantáil
cantáil f (genitive singular cantála)
- (nonstandard) verbal noun of can
| Irish mutation
|
| Radical
|
Lenition
|
Eclipsis
|
| cantáil
|
chantáil
|
gcantáil
|
| Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.
|
