bruinig

Dutch

Etymology

From bruin (“brown”) +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbrœy̯.nəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: brui‧nig
• Rhymes: -œy̯nəx

Adjective

bruinig (comparative bruiniger, superlative bruinigst)

1. brownish, of a colour or shade which resembles or hinges on brown and/or contains some brown

Inflection

Declension of bruinig
uninflected	bruinig
inflected	bruinige
comparative	bruiniger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bruinig	bruiniger	het bruinigst het bruinigste
indefinite	m./f. sing.	bruinige	bruinigere	bruinigste
	n. sing.	bruinig	bruiniger	bruinigste
	plural	bruinige	bruinigere	bruinigste
definite		bruinige	bruinigere	bruinigste
partitive		bruinigs	bruinigers	—

Synonyms

• (resembling brown): bruinachtig

Related terms

• bruinen (verb)
• gebruind (adjective)
• blauwig
• gelig
• grijzig
• groenig
• rodig
• wittig